Nieniszczące badania z wykorzystaniem termografii można podzielić na dwie główne grupy:

– techniki pasywne,
– techniki aktywne.

Techniki pasywne polegają na pomiarze rozkładu temperatury na powierzchni badanych obiektów i nie wymagają doprowadzenia energii zewnętrznej do mierzonego układu. Pomiary pasywne używane są np. w budownictwie i w zastosowaniach gdzie wymaga się jedynie jakościowej oceny nieprawidłowości w rozkładzie temperatur. Przykładem mogą być pomiary termograficzne budynków mające na celu sprawdzenie skuteczności ocieplenia i identyfikację miejsc, przez które tracone jest ciepło np. nieszczelne okna, czy wyszukiwanie ludzi w ruinach budynku.

Techniki aktywne zakładają, że do mierzonego układu doprowadzona będzie energia z zewnętrznego źródła. Energia ta może być doprowadzona na różne sposoby, np. przez ogrzanie struktury lampami halogenowymi, wiązką laserową lub wzbudzenie struktury do drgań przetwornikiem piezoelektrycznym czy magnetostrykcyjnym. W zależności od stosowanego wymuszenia techniki pomiarów termowizyjnych można podzielić na następujące grupy:

• Termografia synchroniczna z wymuszeniem optycznym,
• Termografia impulsowa z wymuszeniem optycznym,
• Wibrotermografia synchroniczna,
• Wibrotermografia impulsowa.

Diagnostyka uszkodzeń za pomocą wibrotermografii to przede wszystkim:

• Nieniszczący i bezkontaktowy pomiar (poza punktem wymuszenia);
• Jednorazowe badanie dużego obszaru;
• Krótki czas wykonania pomiaru (rzędu kilku do kilkunastu sekund);
• Detekcja, lokalizacja i określenie rozmiaru uszkodzenia;
• Wykryte uszkodzenia widać bezpośrednio na obrazie badanego obiektu, co znacznie ułatwia interpretację wyników.

Metoda wibrotermografii sprawdza się w takich obszarach badań jak:

• Wykrywanie pęknięć w materiałach metalicznych i kompozytowych;
• Wykrywanie rozwarstwień w materiałach kompozytowych;
• Testowanie spoin;
• Testowanie połączeń śrubowych, nitowanych i klejonych.

Wibrotermografia to metoda diagnostyczna warta uwagi zarówno jako następca klasycznych metod NDT takich jak ultradźwiękowy C-Scan czy radiografia oraz jako uzupełnienie tych metod.